DRUKUJ
2016-06-23

Piecza Zastępcza

 

Piecza Zastępcza na terenie powiatu płońskiego.

Z dniem 01 stycznia 2012r. weszła w życie ustawa   z dnia 9 czerwca 2011r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, która wprowadza nowe zadania dla gmin i powiatów związane ze sprawowaniem opieki i udzielaniem pomocy   dla rodzin zastępczych.

 

Ustawa powstała:

  • dla dobra dzieci , które potrzebują szczególnej ochrony i pomocy ze strony dorosłych, środowiska rodzinnego, atmosfery szczęścia, miłości i zrozumienia, w trosce o ich harmonijny rozwój przyszłą samodzielność życiową, dla zapewnienia ochrony przysługujących im praw i wolności,
  • dla dobra rodziny , która jest podstawową komórką społeczeństwa oraz naturalnym środowiskiem rozwoju i dobra wszystkich jej członków, a w szczególności dzieci,
  • w przekonaniu, że skuteczna pomoc dla rodziny przeżywającej trudności w opiekowaniu się i wychowywaniu dzieci oraz skuteczna ochrona dzieci i pomoc dla nich może być osiągnięta przez współpracę wszystkich osób, instytucji i organizacji pracujących z dziećmi
    i rodzicami.

Stosując ustawę, należy mieć na względzie podmiotowość dziecka i rodziny oraz prawo dziecka m. in. do:

  1. wychowania w rodzinie, a w razie konieczności wychowywania dziecka poza rodziną – do opieki u wychowania w rodzinnych formach pieczy zastępczej, jeśli jest to zgodne z dobrem dziecka;
  2. powrotu do rodziny;
  3. utrzymywania osobistych kontaktów z rodzicami, z wyjątkiem przypadków, w których sąd zakazał takich kontaktów; 
  4. stabilnego środowiska wychowawczego;
  5. kształcenia, rozwoju uzdolnień, zainteresowań i przekonań oraz zabawy i wypoczynku;
  6. pomocy w przygotowaniu do samodzielnego życia;
  7. ochrony przed poniżającym traktowaniem i karaniem.

Zadania z zakresu wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej są realizowane zgodnie z zasadą pomocniczości.

Piecza zastępcza sprawowana jest w przypadku niemożności zapewnienia opieki i wychowania przez rodziców.

 

Pieczę zastępczą organizuje powiat.

Organizatorem rodzinnej pieczy zastępczej na terenie powiatu płońskiego jest Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Płońsku, zgodnie z Zarządzeniem Nr 40/2011 Starosty Płońskiego z dnia 27.10.2011r. w sprawie wyznaczenia organizatora rodzinnej pieczy zastępczej. 

 

Organizator rodzinnej pieczy zastępczej zatrudnia koordynatora rodzinnej pieczy zastępczej.

Organizator powołuje również zespół do spraw pieczy zastępczej, w skład którego wchodzą: pracownicy socjalni, koordynator rodzinnej pieczy zastępczej, pedagog, psycholog, prawnik.

 

Do zadań organizatora rodzinnej pieczy zastępczej należy m. in.:

  1. prowadzenie naboru kandydatów do pełnienia funkcji rodziny zastępczej zawodowej, rodziny zastępczej niezawodowej lub prowadzenia rodzinnego domu dziecka; 
  2. organizowanie szkoleń dla kandydatów do pełnienia funkcji rodziny zastępczej lub prowadzenia rodzinnego domu dziecka;
  3. zapewnienie pomocy i wsparcia osobom sprawującym rodzinną pieczę zastępczą, w szczególności w ramach grup wsparcia oraz rodzin pomocowych;
  4. prowadzenie poradnictwa i terapii dla osób sprawujących rodzinną pieczę zastępczą i ich dzieci oraz dzieci umieszczonych w pieczy zastępczej;
  5. dokonywanie okresowej oceny sytuacji dzieci przebywających w rodzinnej pieczy zastępczej.

Organizator rodzinnej pieczy zastępczej umożliwia rodzinom zastępczym oraz prowadzącym rodzinny dom dziecka uzyskanie porady w poradni psychologiczno-pedagogicznej lub w innej poradni specjalistycznej oraz podjęcie specjalistycznej terapii.

 

Piecza zastępcza zapewnia:

  1. realizację planu pracy z rodziną lub gdy jest to niemożliwe – dążenie do przysposobienia dziecka; 
  2. przygotowanie dziecka do:
    • godnego, samodzielnego i odpowiedzialnego   życia,
    • pokonywania trudności życiowych zgodnie z zasadami etyki,
    • nawiązywania i podtrzymywania bliskich, osobistych i społecznie akceptowanych kontaktów z rodziną i rówieśnikami, w celu łagodzenia skutków doświadczania straty i separacji oraz zdobywania umiejętności społecznych;
  3. zaspokojenie potrzeb emocjonalnych dzieci, ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb bytowych, zdrowotnych, edukacyjnych i kulturalno-rekreacyjnych.

 

Rodziny zastępcze

 

Co to jest rodzinna piecza zastępcza?

 

Rodzinna piecza zastępcza jest formą zapewnienia opieki dziecku pozbawionemu całkowicie lub częściowo opieki rodzicielskiej. Umieszczenie dziecka w rodzinnej pieczy zastępczej następuje co do zasady na podstawie orzeczenia sądu. Kwestie związane z funkcjonowaniem rodzinnej pieczy zastępczej reguluje ustawa z dnia 9 czerwca 2011 roku o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej ( t.j Dz. U. z 2016 roku, poz. 575)

Formy rodzinnej pieczy zastępczej

 

1.      rodzina zastępcza:

§  spokrewniona (tworzona przez wstępnych lub rodzeństwo dziecka)

§  niezawodowa,

§  zawodowa, w tym zawodowa pełniąca funkcję pogotowia rodzinnego i zawodowa specjalistyczna;

2.      rodzinny dom dziecka

W rodzinie zastępczej niezawodowej lub zawodowej w tym samym czasie może przebywać łącznie nie więcej niż 3 dzieci lub osób, które osiągnęły pełnoletność przebywając w pieczy zastępczej. W razie konieczności umieszczenia w rodzinie zastępczej licznego rodzeństwa jest dopuszczalne umieszczenie większej liczby dzieci. W rodzinnym domu dziecka może przebywać łącznie nie więcej niż 8 dzieci lub osób, które osiągnęły pełnoletność przebywając w pieczy zastępczej (lub w razie konieczności liczniejsze rodzeństwo).

W zawodowej rodzinie zastępczej umieszcza się dzieci na pobyt długoterminowy lub -   w przypadku rodziny zastępczej zawodowej pełniącej funkcje pogotowia rodzinnego - na pobyt okresowy, do czasu unormowania sytuacji dziecka, nie dłużej niż na okres 4 miesięcy  (w szczególnych sytuacjach pobyt może być przedłużony do 8 miesięcy lub na do zakończenia postępowania sądowego na powrót do rodziny, przysposobienie lub umieszczenie w rodzinie zastępczej). Rodzina zastępcza zawodowa specjalistyczna obejmuje opieką w szczególności dzieci niedostosowane społecznie oraz dzieci legitymujące się orzeczeniem  o niepełnosprawności, tj. z różnymi dysfunkcjami, problemami zdrowotnymi wymagającymi szczególnej opieki i pielęgnacji, a także małoletnie matki z dziećmi.

 

Zadania rodziny zastępczej

 

Rodzina zastępcza zapewnia dziecku całodobową opiekę i wychowanie, w szczególności:

·         traktuje dziecko w sposób sprzyjający poczuciu godności i wartości osobowej;

·         zapewnia dostęp do przysługujących świadczeń zdrowotnych;

·         zapewnia kształcenie, wyrównywanie braków rozwojowych i szkolnych;

·         zapewnia rozwój uzdolnień i zainteresowań;

·         zaspokaja jego potrzeby emocjonalne, bytowe, rozwojowe, społeczne oraz religijne;

·         umożliwia kontakt z rodzicami i innymi osobami bliskimi, chyba że sąd postanowi inaczej.

Rodziny zastępcze i prowadzący rodzinny dom dziecka w współpracują z ośrodkiem adopcyjnym, koordynatorem rodzinnej pieczy zastępczej i organizatorem rodzinnej pieczy zastępczej.

Rodzina zastępcza zawodowa oraz prowadzący rodzinny dom dziecka są obowiązaniu do systematycznego podnoszenia swoich kwalifikacji, w szczególności przez udział w szkoleniach.

 

Kto może ubiegać się o pełnienie funkcji rodziny zastępczej?

 

Pełnienie funkcji rodziny zastępczej może być powierzone małżonkom lub osobie niepozostającej w związku małżeńskim, którzy:

1.      dają rękojmię należytego sprawowania pieczy zastępczej;

2.      nie są i nie były pozbawione władzy rodzicielskiej, oraz władza rodzicielska nie jest im ograniczona ani zawieszona;

3.      wypełniają obowiązek alimentacyjny - w przypadku gdy taki obowiązek w stosunku do nich wynika z tytułu egzekucyjnego;

4.      nie są ograniczone w zdolności do czynności prawnych;

5.      są zdolne do sprawowania właściwej opieki nad dzieckiem, co zostało potwierdzone zaświadczeniem lekarskim o stanie zdrowia wystawionym przez lekarza podstawowej opieki zdrowotnej oraz opinię o posiadaniu predyspozycji i motywacji do pełnienia funkcji rodziny zastępczej lub prowadzenia rodzinnego domu dziecka wystawiona przez psychologa, który posiada co najmniej wykształcenie wyższe magisterskie na kierunku psychologia oraz 2 –letnie doświadczenie w poradnictwie rodzinnym.;

6.      przebywają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

7.      zapewnią odpowiednie warunki bytowe i mieszkaniowe umożliwiające dziecku zaspokajanie jego indywidualnych potrzeb, w tym:

o    rozwoju emocjonalnego, fizycznego i społecznego,

o    właściwej edukacji i rozwoju zainteresowań,

o    wypoczynku i organizacji czasu wolnego.

Ponadto pełnienie funkcji rodziny zastępczej niezawodowej lub zawodowej może być powierzone osobom, które nie były skazane prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo. W przypadku rodziny zastępczej niezawodowej co najmniej jedna osoba tworząca tę rodzinę musi posiadać stałe źródło dochodów.

 

Gdzie należy złożyć wniosek o ustanowienie rodziny zastępczej?

 

Wniosek o ustanowienie rodziny zastępczej należy złożyć w sądzie opiekuńczym (Sąd Rejonowy, Wydział Rodzinny i Nieletnich) właściwym ze względu na miejsce zamieszkania dziecka w kilku egzemplarzach (1 dla sądu i po jednym dla każdego uczestnika postępowania np. rodziców dziecka). Do wniosku należy dołączyć przede wszystkim:

·         odpis aktu małżeństwa (w przypadku małżonków),

·         odpis aktu urodzenia dziecka obejmowanego pieczą zastępczą,

·         zaświadczenie o wysokości uzyskiwanego dochodu,

·         zaświadczenie lekarskie o stanie zdrowia,

·         poświadczenie zameldowania,

·         świadectwo ukończenia szkolenia dla rodzin zastępczych.

Od wniosku nie pobiera się opłaty.

 

Adopcja a rodzina zastępcza

 

Rodzinę zastępczą tworzy się w celu zapewnienia dziecku (dzieciom) opieki z powodu wystąpienia w ich rodzinach różnego rodzaju sytuacji kryzysowych. Celem działania rodziny zastępczej jest wzmocnienie rodziny naturalnej, tak aby dziecko mogło do niej powrócić wzmocnione i wyposażone w umiejętności, np. tworzenia trwałych związków emocjonalnych. Utworzenie rodziny zastępczej nie powoduje powstania więzi rodzinno-prawnej pomiędzy opiekunami, a dzieckiem (w przeciwieństwie do adopcji, inaczej zwanej przysposobieniem). Oznacza to, że dziecko przyjęte do rodziny zastępczej nie staje się dzieckiem tej rodziny, nie powstają też obowiązki i uprawnienia alimentacyjne czy dotyczące dziedziczenia, stan cywilny dziecka nie ulega zmianie, dziecko nie przyjmuje nazwiska opiekunów, a rodzina zastępcza nie przyjmuje pełni władzy rodzicielskiej nad dzieckiem.

 

Szkolenia dla rodzin zastępczych

 

Kandydaci na rodzinę zastępczą zawodową, niezawodową i prowadzenia rodzinnego domu dziecka są obowiązani posiadać świadectwo ukończenia szkolenia. Szkolenia dla kandydatów z terenu Powiatu Płońskiego prowadzi Organizator Pieczy Zastępczej/Powiatowe centrum Pomocy Rodzinie w Płońsku, mający siedzibę przy ul. ZWM 10 w Płońsku tel. 23 662 75 49.

 

Co to jest rodzina pomocowa?

 

Rodzina pomocowa to rodzina sprawująca opiekę nad dziećmi umieszczonymi w rodzinie zastępczej lub rodzinnym domu dziecka, w szczególności w okresie:

·         wypoczynku, udziału w szkoleniach lub pobytu w szpitalu rodziców zastępczych lub prowadzącego rodzinny dom dziecka

·         w wyniku nieprzewidzianych trudności lub zdarzeń losowych w rodzinie zastępczej.

Okres pobytu dziecka wynosi do 2 miesięcy.

 

Kto może być rodziną pomocową?

 

Rodziną pomocową może być:

·         rodzina zastępcza niezawodowa, zawodowa lub prowadzący rodzinny dom dziecka,

·         małżonkowie lub osoba niepozostająca w związku małżeńskim przeszkoleni do pełnienia funkcji rodziny zastępczej, prowadzenia rodzinnego domu dziecka lub rodziny przysposabiającej.

Podstawą umieszczenia dziecka w rodzinie pomocowej jest umowa zawarta między Starostą a rodziną pomocową. W okresie pobytu dziecka rodzina otrzymuje świadczenie nie niższe niż 400 zł. miesięcznie.

 

Świadczenia dla rodzin zastępczych

 

Rodzinie zastępczej przysługuje comiesięczne świadczenie na pokrycie kosztów utrzymania każdego umieszczonego w niej dziecka w wysokości odpowiedniej do sprawowanej formy opieki, tj.:

·         660 zł. miesięcznie – w przypadku dziecka umieszczonego w rodzinie zastępczej spokrewnionej;

·         1000 zł. miesięcznie – w przypadku dziecka umieszczonego w rodzinie zastępczej zawodowej, rodzinie zastępczej niezawodowej lub rodzinnym domu dziecka.

Dzieci posiadające orzeczenie o niepełnosprawności otrzymują dodatek w wysokości 200 zł Świadczenia przyznawane są na wniosek rodziny zastępczej, lub prowadzącego rodzinny dom dziecka złożony w powiatowym centrum pomocy rodzinie właściwym ze względu na miejsce zamieszkania.

 

Ponadto rodzinie zastępczej starosta może, na ich wniosek, przyznać:

 

·         dofinansowanie do wypoczynku poza miejscem zamieszkania dziecka - raz w roku;

·         świadczenie na pokrycie:

o    niezbędnych wydatków związanych z potrzebami przyjmowanego dziecka – jednorazowo,

o    wydatków związanych z wystąpieniem zdarzeń losowych lub innych zdarzeń mających wpływ na jakość sprawowanej opieki – jednorazowo lub okresowo.

·         środki finansowe na utrzymanie lokalu mieszkalnego w budynku wielorodzinnym lub domu jednorodzinnego – rodzinie zastępczej niezawodowej i zawodowej;

·         świadczenie na pokrycie kosztów związanych z przeprowadzeniem niezbędnego remontu lokalu mieszkalnego w budynku wielorodzinnym lub domu jednorodzinnego – raz do roku – rodzinie zastępczej zawodowej.

Rodziny zawodowe otrzymują oprócz świadczenia pieniężnego na utrzymanie każdego umieszczonego w niej dziecka, wynagrodzenie w wysokości minimum 2000 zł miesięcznie, pogotowie rodzinne - nie niższe niż 2600 zł miesięcznie.

Świadczenia dla rodzin zastępczych realizuje z upoważnienia Starosty Płońskiego Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Płońsku przy ul. ZWM 10 pokój 103, tel. 23 662 75 49 w godzinach przyjęć od poniedziałku do piątku od 8.00 do 16.00.

 

Okres pobytu w rodzinie zastępczej

 

Dziecko może przebywać w rodzinie zastępczej do 18 roku życia. Pełnoletni wychowanek rodziny zastępczej może za zgodą rodziców zastępczych pozostać w rodzinie, która pełniła funkcję rodziny zastępczej również po osiągnięciu pełnoletności nie dłużej jednak niż do ukończenia 25. roku życia i pod warunkiem, że się uczy. W tym przypadku rodzinie nadal wypłacana jest wyżej opisana pomoc pieniężna.

 

Pomoc dla rodzin zastępczych na dotychczasowych zasadach

 

Zgodnie z art. 226 ust.5 ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej istniejące rodziny zastępcze na swój wniosek mogą pozostać na dotychczasowych zasadach co oznacza rodzina zastępcza otrzymuje pomoc pieniężną przeznaczoną na pokrycie kosztów utrzymania umieszczonych w tej rodzinie dzieci/ lub dodatki do świadczeń na zasadach określonych w ustawie o pomocy społecznej (w brzmieniu Dz. U. Nr 175, poz. 1362 ze zm.).

 

 

POMOC DLA OSÓB USAMODZIELNIANYCH - PIECZA ZASTĘPCZA

 

Kim jest osoba usamodzielniania?

 

OSOBA USAMODZIELNIANA – to osoba:

·         powyżej 16 roku życia

·         opuszczająca pieczę zastępczą,

·         przebywająca dotychczas w pieczy zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub

·         osoba, której pobyt w rodzinnej pieczy zastępczej ustał na skutek śmierci osób tworzących rodzinę zastępczą lub osoby prowadzącej rodzinny dom dziecka, w okresie 6 miesięcy przed osiągnięciem przez osobę usamodzielnianą pełnoletności.

 

Kiedy rozpoczyna się proces usamodzielniania?

 

Proces usamodzielnienia formalnie zaczyna się co najmniej na 1 rok przed osiągnięciem przez nią pełnoletności. Wówczas osoba usamodzielniana wskazuje osobę, która podejmuje się pełnienia funkcji opiekuna usamodzielnienia oraz przedstawia pisemną zgodę tej osoby.

 

Kto może być opiekunem procesu usamodzielniania?

 

OPIEKUNEM USAMODZIELNIENIA może być:

 

·         osoba tworząca rodzinę zastępczą, prowadząca rodzinny dom dziecka,

·         koordynator rodzinnej pieczy zastępczej,

·         pracownik socjalny powiatowego centrum pomocy rodzinie,

·         osoba będąca w placówce opiekuńczo-wychowawczej albo regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej wychowawcą lub psychologiem,

·         inna osoba wskazana przez osobę usamodzielnianą

Osoba wskazana przez osobę usamodzielnianą musi zostać zaakceptowana przez kierownika powiatowego centrum pomocy rodzinie właściwego do ponoszenia wydatków na finansowanie pomocy na kontynuowanie nauki i usamodzielnienie.

 

Indywidualny program usamodzielnienia

 

Program jest opracowywany przez osobę usamodzielnianą wspólnie z opiekunem usamodzielnienia co najmniej na miesiąc przed osiągnięciem przez osobę usamodzielnianą pełnoletności, a następnie jest zatwierdzany przez kierownika powiatowego centrum pomocy rodzinie właściwego do ponoszenia wydatków na finansowanie pomocy na kontynuowanie nauki i usamodzielnienie.

 

Indywidualny programu usamodzielnienia określa w szczególności:

 

1.      zakres współdziałania osoby usamodzielnianej z opiekunem usamodzielnienia;

2.      sposób uzyskania przez osobę usamodzielnianą wykształcenia lub kwalifikacji zawodowych, pomocy w uzyskaniu odpowiednich warunków mieszkaniowych oraz w podjęciu przez osobę usamodzielnianą zatrudnienia.

 

Formy pomocy dla osób usamodzielnianych

 

Osobom usamodzielnianym przyznaje się pomoc na:

1.      kontynuowanie nauki,

2.      usamodzielnienie,

3.      zagospodarowanie oraz udziela się pomocy w uzyskaniu odpowiednich warunków mieszkaniowych,

4.      zatrudnienia

5.      zapewnia się pomoc prawną i psychologiczną.

W przypadku gdy osoba usamodzielniana przebywa w domu pomocy społecznej albo w placówce zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym lub przewlekle chorym, albo otrzymuje pomoc na podstawie ustawy o pomocy społecznej – ww. pomoc nie przysługuje.

 

Pomoc na kontynuowanie nauki

 

Pomoc na kontynuowanie nauki przyznaje się osobie usamodzielnianej, jeżeli kontynuuje naukę:

1.      w szkole;

2.      w zakładzie kształcenia nauczycieli;

3.      w uczelni;

4.      na kursach, jeśli ich ukończenie jest zgodne z indywidualnym programem usamodzielnienia;

5.      u pracodawcy w celu przygotowania zawodowego.

Wysokość pomocy wynosi nie mniej niż 500 zł miesięcznie.

Pomoc przyznaje się na czas nauki, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez osobę usamodzielnianą 25. roku życia.

Pomoc przysługuje w czasie trwania odpowiednio roku szkolnego (zasadniczo do 31 sierpnia) roku akademickiego (do 30 września) , kursu albo przygotowania zawodowego.

 

Pomoc na usamodzielnienie

 

Pomoc na usamodzielnienie może zostać wypłacona, w zależności od ustaleń indywidualnego programu usamodzielniania, jednorazowo lub w ratach, nie później jednak niż do ukończenia przez osobę usamodzielnianą 26. roku życia. W przypadku gdy osoba usamodzielniana otrzymuje pomoc na kontynuowanie nauki, pomoc na usamodzielnienie jest wypłacana po zakończeniu pobierania pomocy na kontynuowanie nauki.

 

Wysokość pomocy na usamodzielnienie jest uzależniona od czasookresu pobytu w pieczy zastępczej i wynosi:

 

1.      nie mniej niż 3300 zł, dla osób usamodzielnianych z rodzin spokrewnionych jeżeli okres pobytu w pieczy zastępczej wynosi co najmniej 3 lata;

2.      osoby usamodzielniane z rodzin niezawodowych, zawodowych, rodzinnych domów dziecka, placówek opiekuńczo-wychowawczych lub regionalnych placówek opiekuńczo-terapeutycznych:

o    nie mniej niż 6600 zł - jeżeli przebywała w pieczy zastępczej przez okres powyżej 3 lat,

o    nie mniej niż 3300 zł - jeżeli przebywała w pieczy zastępczej przez okres od 2 do 3 lat,

o    nie mniej niż 1650 zł - jeżeli przebywała w pieczy zastępczej przez okres poniżej 2 lat, nie krócej jednak niż przez okres roku.

 

Pomoc na zagospodarowanie

 

Pomoc jest wypłacana jednorazowo, •nie później niż do ukończenia przez osobę usamodzielnianą 26. roku życia w wysokości nie niższej niż 1500 zł., a jeżeli osoba usamodzielniana posiada orzeczenie o umiarkowanym albo znacznym stopniu niepełnosprawności pomoc wynosi nie mniej niż 3000 zł. Pomoc na zagospodarowanie może być przyznana w formie rzeczowej.

 

Warunki uzyskania pomocy

 

·         posiadanie zatwierdzonego programu usamodzielnienia

·         spełnianie wymogów dotyczących okresu pobytu w pieczy zastępczej

·         złożenie wniosku z zachowaniem właściwości miejscowej

·         spełnianie określonych kryteriów dochodowych (pomoc pieniężna i na zagospodarowanie)

Pomoc na usamodzielnienie oraz pomoc na zagospodarowanie jest przyznawana osobie usamodzielnianej, której dochód miesięczny nie przekracza kwoty 1200 zł. Przy przyznawaniu pomocy na kontynuowanie nauki nie jest brane pod uwagę kryterium dochodowe.

W przypadku gdy dochód miesięczny osoby usamodzielnianej przekracza kwotę 1200 zł, można przyznać pomoc na usamodzielnienie lub pomoc na zagospodarowanie, jeżeli jest to uzasadnione jej sytuacją mieszkaniową, dochodową, majątkową lub osobistą. Ustalając dochód osoby usamodzielnianej uwzględnia się sumę dochodów tej osoby, jej małżonka (nie osoby pozostającej w faktycznym związku) oraz dzieci pozostających na jej utrzymaniu, podzieloną przez liczbę tych osób.

Ustalając dochód osoby usamodzielnianej uwzględnia się dochody, o których mowa w ustawie z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych uzyskane w miesiącu poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku.

 

Okres pobytu w pieczy zastępczej

 

Minimalny okres pobytu warunkujący przyznanie pomocy na kontynuowanie nauki, na usamodzielnienie oraz na zagospodarowanie w przypadku osoby usamodzielnianej opuszczającej rodzinę zastępczą spokrewnioną wynosi co najmniej 3 lata, natomiast w przypadku osoby usamodzielnianej opuszczającej rodzinę zastępczą niezawodową, rodzinę zastępczą zawodową, rodzinny dom dziecka, placówkę opiekuńczo-wychowawczą lub regionalną placówkę opiekuńczo-terapeutyczną- rok

 

Do okresów pobytu w pieczy zastępczej wlicza się również:

 

1.      okresy pobytu w domu pomocy społecznej dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie, domu dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży oraz w schronisku dla nieletnich, zakładzie poprawczym, specjalnym ośrodku szkolno-wychowawczym, specjalnym ośrodku wychowawczym, młodzieżowym ośrodku socjoterapii, zapewniającym całodobową opiekę, i młodzieżowym ośrodku wychowawczym, jeżeli orzeczenie sądu o umieszczeniu w pieczy zastępczej nie zostało uchylone;

2.      okres pobytu osoby pełnoletniej w rodzinie zastępczej, rodzinnym domu dziecka, placówce opiekuńczo-wychowawczej, na zasadach określonych w art. 37 ust. 2.

 

Gdzie złożyć wniosek o przyznanie pomocy z tytułu usamodzielnienia?

 

Wszystkie formy pomocy dla osób usamodzielnianych warunkowane są złożeniem przez osobę usamodzielnianą wniosku.

Wniosek o przyznanie pomocy na kontynuowanie nauki i pomocy na usamodzielnienie osoba usamodzielniana składa w powiecie właściwym do ponoszenia wydatków na finansowanie pomocy na kontynuowanie nauki i usamodzielnienie za pośrednictwem kierownika powiatowego centrum pomocy rodzinie powiatu właściwego ze względu na miejsce pobytu osoby usamodzielnianej.

Wniosek o przyznanie pomocy na zagospodarowanie oraz o udzielenie pomocy w uzyskaniu odpowiednich warunków mieszkaniowych lub w uzyskaniu zatrudnienia składa się w powiecie właściwym ze względu na miejsce osiedlenia się osoby usamodzielnianej.

W przypadku cudzoziemców wniosek składa się w powiecie właściwym ze względu na miejsce pobytu osoby usamodzielnianej.

 

Decyzje w sprawie pomocy

 

Przyznanie oraz odmowa przyznania pomocy dla osoby usamodzielnianej na kontynuowanie nauki, na usamodzielnienie oraz na zagospodarowanie następuje w drodze decyzji. Udzielenie osobie usamodzielnianej pomocy w zatrudnieniu lub uzyskaniu odpowiednich warunków mieszkaniowych oraz zapewnienie pomocy prawnej i psychologicznej nie wymaga wydania decyzji.

 

Przyznania pomocy na kontynuowanie nauki, na usamodzielnienie lub na zagospodarowanie można odmówić w przypadku, gdy:

 

1.      istnieje uzasadnione przypuszczenie, że pomoc zostanie wykorzystana niezgodnie z celem, na jaki zostanie przyznana;

2.      osoba usamodzielniana przed osiągnięciem pełnoletności opuściła samowolnie pieczę zastępczą;

3.      osoba usamodzielniana porzuciła naukę umożliwiającą jej przygotowanie zawodowe i nie podejmuje zatrudnienia;

4.      stosunek pracy z osobą usamodzielnianą został rozwiązany bez wypowiedzenia z winy pracownika;

5.      osoba usamodzielniana bez uzasadnionej przyczyny uchyla się od podjęcia proponowanego jej zatrudnienia;

6.      osoba usamodzielniana została skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub przestępstwo skarbowe.